စက္ဘီးကုိယ္စီယွဥ္ၿပိဳင္နင္းလို႔
တူညီရာ ျဖဴ စိမ္း ၀တ္စံုေလးေတြနဲ႔
ဆရာ၀န္ႀကီးလုပ္မယ္
အင္ဂ်င္နီယာႀကီးလုပ္မယ္ဆိုတဲ့
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာသံေတြၾကား
အနာဂတ္ဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့
အဲဒီခဏေတာ့ တကယ့္ကို ေပ်ာ္ခဲ့ၾကရတယ္။

ေျပာင္းသြားတဲ့ရာစုႏွစ္ေတြၾကား
မအားမလပ္သူေတြနဲ႔
ထားခဲ့ရက္သူေတြနဲ႔
အသက္တမွ်ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာင္
မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြပြားလို႔
ငါတို႔ တကယ္ကို ေ၀းသြားခဲ့ၾကပါလား။

ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့လမ္းမထက္
ခုခ်ိန္ဆို ေျမသင္းနံ႔ ဆြတ္ပ်ံ႕ေနမလား
ေကာက္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့ ခေရပြင့္ကေလးေတြမ်ား
ခုခ်ိန္ဆို သူတစ္ပါး ခူးေျခြေနမလား
အခါခါေတြးရင္းနဲ႔ သတိရမိတယ္
ငါတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္း၀တ္စံုေလးကိုေရာေပါ့။

တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း
ေပတံေစာင္းနဲ႔လက္ဆစ္ေခါက္လို႔
နာက်င္ခဲ့ဖူးတဲ့ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကို
ေယာင္ယမ္းၿပီး ပြတ္မိသလို
အလွအပဆိုတာမရွိ
ေဘာင္းဘီ္ဇစ္ျပဳတ္တာေတာင္ မသိဘဲနဲ႔
ခပ္တည္တည္ ဆုတက္ယူခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
ရွက္ျပံဳး ျပန္ျပံဳးမိတယ္။

တစ္ခါတေလ
အေတြးေတြ ေခ်ာင္ပိတ္မိတဲ့အခါ
အင္အားကုန္သံုးလို႔ မိုးလံုးျပည့္ ေအာ္ဟစ္ခ်င္မိတဲ့အခါ
မရႏုိင္မွန္းသိေပမဲ့ တပ္မက္မိတဲ့အခါ
အာ႐ံုစြဲပံုရိပ္တစ္ခုနဲ႔ ရင္ကိုေအးျမေစခဲ့ရတယ္
ျဖဴ စိမ္း ၀တ္စံုေလးကိုယ္စီနဲ႔ တို႔တစ္ေတြေလ...

ဘ၀ရဲ႕ေရွ႕ေျပးသင္ခန္းစာေတြမွာ
ေလ့လာမႈအား နည္း မ်ား ေပၚ မူတည္လို႔
ငါတို႔ဘ၀ေတြ မတူညီၾကေပမဲ့
ျပန္လည္မက္ခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္
အားလံုးမက္ခ်င္ၾကတဲ့ အိပ္မက္ကေတာ့
ထပ္တူက်မယ္လို႔ ယူဆမိတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ၊ ရင္ခုန္စရာေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ
အႏူးညံ့ဆံုးႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားခဲ့ၾကတဲ့
ေက်ာင္းသားဘ၀ေလး...

လြမ္းတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္...

......... ရယ္
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ဂႏၳ၀င္ ပန္းပုရပိုက္မွာ
နန္းသံုးအကၡရာနဲ႔ ျခယ္မႈန္း
နင့္ နာမည္ေလး စာသံုးလံုးကို
စီရရီ သီကံုးေပးခ်င္တယ္...။

က်ဆံုးေတာ့မယ့္ စစ္သူရဲအိုက
ငယ္ဘ၀က ဓား နဲ႔ ခ်စ္သူကို
ျပင္းရွစြာ သတိရလုိက္သလိုမ်ိဳး
နင့္ကိုငါ သတိရေနတယ္...။

ငါကလည္း ခက္တယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
ေနမ၀င္အင္ပါယာ
ဘယ္ဟာ ယူမလဲလို႔ ေမးလာရင္
ဒုတိယအရာကို ငါျငင္းတယ္...။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ နိဂံုးလို
ေနာက္ဆံုးမွာ
မီးခိုးလံုးမ်ား ျဖစ္သြားေရာ့မလားလို႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး.. ငါ စဥ္းစားဖူးတယ္...။

စက္႐ုပ္ကို ဒူးေထာက္က်ေစေလာက္တဲ့
နင့္ရဲ႕ ... မ်က္၀န္းစိမ္းလဲ့မွာ
ငါ ... ဘယ္လိုမွ ေမ့မရတဲ့
မဟာလကၤာ တစ္ပိုင္းတစ္စ ရွိေနေလရဲ႕...။

လူဆိုတာ...
လင္းေ၀စိမ္းျမတဲ့ ပန္းညမ်ားစြာထက္
သရဲေျခာက္တဲ့ ညတစ္ညကို ပိုသတိရတတ္တယ္...။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္
ႏူကလီးယားေခတ္၊ အနာဂတ္ေခတ္
အားလံုးအတြက္
ေသခ်ာတဲ့ငါ၊ ေၾကျငာခ်က္ကေတာ့
နင့္ကို ထာ၀ရ ခ်စ္ေနမယ္ ဆိုတာပါပဲ...။

ေလညင္းကေလးေရ...
ငါခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ကမၻာရဲ႕ထိပ္ထားကို
သူ႕ဆံႏြယ္ခက္ေလးေတြ
ဖြားခနဲ လြင့္၀ဲသြား႐ံု
တစ္ခ်က္ေလာက္ အံု႕သည္း တိုက္ခတ္ေပးပါ...။

ျမက္႐ိုင္းက
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းကို နမ္းမရသလိုမ်ိဳး
ေန နဲ႔ လ က
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကသလိုမ်ိဳး
႐ိုးသားစြာ ... တို႔ ေ၀းလိုက္ၾကပါစို႔...။
(တာယာမင္းေ၀ ရဲ ့ကဗ်ာေလးပါ ၾကိဳက္လြန္းလုိ ့တင္ထားတာပါ)

ကမၻာဦးအစက ခ်စ္သူႏွစ္ဦးဟာ
မင္းနဲ ႔ငါၿဖစ္ခဲ့ရင္
ငါဘာကိုမွမမွေတြးပဲ မင္းရင္ခြင္ထဲကို
ေၿပးလာမွာပါ ခ်စ္သူ……
ကမၻာပ်က္ခါနီး မီးလွ်ံထဲက ခ်စ္သူနွစ္ဦးဟာ
မင္းနဲ ႔ငါၿဖစ္ခဲ့ရင္
ငါဘာကိုမွမမွဳ ႔ပဲ မင္းရဲ ႔လက္ကို
ရဲရဲတဲြထားမွာပါ ခ်စ္သူ……
ဒါေပမဲ့ ခ်စ္သူရယ္
ခုရင္ဆိုင္ေနတာကလက္ေတြ ႔ဘ၀ေလ…
တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားအဆီးအတားေတြ
လိုရာေစခိုင္းတဲ့
မိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြေၾကာင့္
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာေနတဲ့
ခ်စ္သူနဲ ႔ၿပန္ဆံုတဲ့ခဏ
ငါ့စိတ္ကူးေတြရင္မွာနင့္
ၿပံဳးၿပခြင့္ေတာင္မရခဲ့ပါလား ခ်စ္သူရယ္………..

ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ခ်စ္ျခင္းအသံမ်ားနဲ႔
ျငင္သာစြာစီးဆင္းေနတဲ့
ငါ့ခံစားခ်က္ စမ္းေခ်ာင္းေလး
အနာဂါတ္ကိုပံုေဖာ္ရင္း
ပန္ခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ဆြဲဖို႔
ၾကည္ႏူးျခင္းတစ္ခ်ိဳ ႔က
စုတ္တံကိုင္ေနၾကတုန္းေလ……
ဘယ္လိုမွကိုေမ်ာ္လင့္မထားခဲ့ဘူး
တကယ္ကိုပါ…………
ရုတ္တရက္ၾကီး ၀င္ျပီးေမႊေႏွာက္သြားခဲ့တာ
မင္းစကားလံုးေတြ……….
ျပင္းထန္လြန္းတယ္ကြာ…
နည္းနည္းေလးေတာင္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရခဲ့ဘူး
အလဲလဲ အျပိဳျပိဳပဲ……
မင္းေအာင္ပြဲခံေနခ်ိန္
ငါ့ရင္ထဲမွာေျဗာင္းဆန္ေနျပီကြ
ခ်စ္သူရ………….
ေဇာက္နက္နက္ကိုစီးက်သြားတဲ့
ေၾကကြဲမွဳေတြရဲ ေအာ္ဟစ္သံေတြက
ငါ့ရင္တြင္းနံရံမွာ ပဲ့တင္ထပ္ေနၾကတုန္း
ႏွလံုးသားမ်က္ႏွာက်က္ကို
ေဖာက္ထြက္ေနၾကတဲ့
သတိရျခင္း တမ္းတျခင္းေတြက
လြန္းေတြ လႊေတြဆြဲေနၾကျပီ
ရင္အတြင္းဆံုးထိ
တစ္စတစ္စတိုး၀င္ေနတဲ့
နာၾကည္းမွဳအပိုင္းအစေတြကို ပံုေျပာင္းဖို႔
ျဖဴစင္မွဳကိုု သက္ေသလိုက္ေဖာ္ေနတဲ့
ငါ့သစၥာတရားက
နာက်င္မွဳေတြကို ထိုးပိတ္သိပ္ျပီး
စကားလံုးေတြအျဖစ္ ပံုေဖာ္ေနေလရဲ ႔
ငါ့ခ်စ္ျခင္းကေတာ့
ရင္ခြင္ရဲ ႔အတြင္းဆံုးကေန
တစ္စတစ္စ ဆြဲထုတ္ေနတယ္ေလ…….
အဲဒါ..မင္းဖတ္ေနတဲ့ ကဗ်ာပဲေပါ့…………

ခ်စ္သူကို ...စိတ္ဆိုးလို႔
ေၿပာမိလိုက္တဲ့စကား
စကၠန္႔မၿခားခင္ေတာင္
ေနာင္တရေနမိတယ္။

ခ်စ္သူကို ...ခ်စ္လြန္းလို႔
ခုန္ေနတဲ့ႏွလံုးသား
ကမာၻဆံုးရင္ေတာင္
သူမပ်က္သုန္းႏိုင္ဘူးတဲ့ေလ....။
( သူငယ္ခ်င္း ေမေလးရဲ ့ ကဗ်ာေလးပါ)

အရင္တုန္းကေပါ့ …

ႏွလံုးသားဆိုတာ

အသက္႐ႈဖို႔ အတြက္

ရွင္သန္မႈ တစ္ခုတည္း အတြက္လို႔

သိထားခဲ့တာ။

အခုမ်ားေတာ့ ..

ခ်စ္သူအတြက္ ေနရာေပး

ႏွလံုးသားကို စေတးလို႔

အသက္႐ႈဖို႔ ဆိုတာကို ေမ့ေနတယ္။

ခ်စ္သူကို … လြမ္းလို႔

ငိုမိတဲ့စိတ္

အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္

႐ႈိက္ေနမိတယ္။

ခ်စ္သူကို … ေမွ်ာ္မွန္းလို႔

တမ္းတတဲ့စိတ္

တေရးႏိုးရင္ေတာင္

ေယာင္ယမ္းၿပီး ေခၚေနမိတယ္။

ခ်စ္သူကို … ျမတ္ႏိုးလို႔

တြယ္တာမိတဲ့စိတ္

နည္းနည္းေလးမွ ေလ်ာ့မသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္

ခိုင္ၿမဲေနတယ္။

ေပ်ာ္စရာဆိုလို့ ရယ္စရာတစ္ခါမွမရိွခဲ့တဲ့
ငါ့ဘ၀မွာ ဘယ္အရာမွအေရးမပါခဲ့ပါဘူး
ပ်မ္းမွ်သက္တမ္း သံုးပံုတစ္ပံုေက်ာ္ေလာက္မွာ
ငါ့ရင္ထဲကို အရိွန္ၿပင္းတဲ့ၿမစ္တစ္စင္း
စီး၀င္ခဲ့ပါတယ္……..။။
ငါပိုင္ကမၻာေလးထဲမွာ သူရယ္ငါရယ္အပိုမပါပဲ
မေရမရာမေသမခ်ာ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတာေပါ့
အရာတစ္ခု ကြဲအက္သြားခဲ့ရင္ေတာင္
‘’အသံ’’အရသာေလးသိရေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသား ကြဲအက္သြားတာကိုေတာ့
သူ ဘာအရသာမွ မခံစားလိုက္ရဘူးတဲ့………။။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္
သူဆိုတဲ့ ၿမစ္တစ္စင္းဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ရင္ဘတ္အတြင္းသို့
စီး၀င္ခဲ့ၿခင္းမဟုတ္ပဲ
ၿမစ္ဖ်ားခံသြားခဲ့တာပါ………..။။
ဘယ္အရပ္ဘယ္ေဒသမွာ သူစီး၀င္မည္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္သိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ…….


***အသင္တို့ ရင္ထဲကိုေကာ ၿမစ္တစ္စင္းဆိုတဲ့သူ
စီး၀င္ခဲ့ဖူးပါသလား သို့တည္းမဟုတ္
ၿမစ္ဖ်ားခံခဲ့ဖူးပါ၏ေလာ…..။။

သစၥာေတြပ်က္ျပယ္လို႕ ဆံုဆည္းမႈေတြေ၀းလြင့္

ႏွလံုးသားေပၚမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ေျခရာတစ္စံု

အမွတ္မထင္ ငါ့ကိုယ္တိုင္ေတြ႕လိုက္တဲ့ေန႕က

ျပဳတ္က်လာတဲ့ မ်က္၀န္းထဲကေရတံခြန္ေလး

ခုိးနားရာမဲ့ေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္

အထီးက်န္ဆန္မႈနဲ႕ လာမိတ္ဖဲြ႕

ေျခရာပိုင္ရွင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္

ေပ်ာက္ဆံုးမသြားမယ့္ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ

ခံစားမႈေတြနဲ႕ထုပ္ပိုးလို႕ ေၾကကဲြမႈလမ္းေၾကာင္းကေန

သူပို႕လိုက္တယ္…

ၾကားေနက် စကားသံေလးေတြ(မၾကားႏိုင္ေတာ့)
ျမင္ေနၾက ပံုရိပ္ေလးေတြ(ျမင္ခြင့္မရွိေတာ့)
အတူေလ်ာက္ေနၾက လမ္းကေလးလည္း(ေျခရာတစ္စံုနဲ႕)
အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေလးဟာ(အထီးက်န္စြာ)
ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ရင္ခြင္ေဟာင္းမွာ(ေျခာက္ေသြ႕အက္ကဲြျခင္းေတြနဲ႕အတူ)
ဟိုးအရင္ကလိုပဲ ရူးသြပ္ျခင္းေတြနဲ႕(တမ္းတလြမ္းဆြတ္ လ်က္…)

မင္းမ်က္ရည္ေတြ စိုခဲ့တဲ့ဒီရင္ခြင္
မင္းအၿပံဳးေတြေၾကာင့္ ေအးျမခဲ့ရတဲ့ ဒီရင္ခြင္
မင္း စကားသံေတြေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးခဲ့ရတဲ့ ဒီရင္ခြင္
မင္းေက်နပ္စြာနဲ႕ ၀င္ခုိခဲ့တဲ့ ဒီရင္ခြင္
မင္းအၾကည့္ေၾကာင့္ စိုေျပခဲ့ရတဲ့ ဒီရင္ခြင္
မင္းကတိေလးေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရတဲ့ ဒီရင္ခြင္
မင္းရဲ႕လက္အစံုေၾကာင့္ အင္အားျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဒီရင္ခြင္
မင္းအနမ္းတစ္စံုေၾကာင့္ ပိတီျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဒီရင္ခြင္
ေၾသာ္…မင္းထြက္ခြာသြားေတာ့လည္း…
တစ္ခ်ိန္က
ရင္ခြင္တစ္ခုဟာ ေျခာက္ေသြ႕အက္ကဲြစြာ…. က်န္ခဲ့ျပီေပါ့…

ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္
မင္းမ်က္ႏွာေလးရွိရွိေနတယ္
ကိုယ္ဘယ္ကိုသြားသြား
အေတြးထဲမွာမင္းပါပါလာတယ္
အေတြးထဲကေနေရာက္ရာက္လာျပီး
မ်က္စီမွိတ္မွိတ္ျပတဲ့မင္းေၾကာင့္
လူၾကားထဲေတာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ့
ေရာင္ရာင္ျပီးျပံဳးမိတယ္ေလ
ညညဆိုသတိတရနဲ့မင္းအတြက္

ကိုယ္ကဗ်ာထထေရးတယ္
အိမ္မက္မက္တဲ့ထိေအာင္
လိုက္လိုက္လာတဲ့ေကာင္မေလးေရ
အခ်စ္ကိုေၾကာက္တဲ့လူကိုမ်ား
ဘာေၾကာင့္ေသေလာက္ေအာင္
ေျခာက္ရတာလဲေလ ....။

Chat ေနရင္းနဲ့ ဒို့ေ၀းသြားျပီ
Gtalk ေလးနဲ့ သူူေျခြသြားခဲ့
VZO ထဲထိ ေပ်ာ္ခဲ့ျပီးမွ
Online ေပၚကို ေနာက္မလာေတာ့ဘူး
ႏူတ္ဆက္ massage ေ၀ဒနာဖိတ္စာ
mail ထဲမွာလဲ အေဆြးေတြနဲ့
Block သြားသူကို ေမွ်ာ္ရသလိုပဲ
Online ေပၚကအေပ်ာ္ၾကံျပီး ျပန္မလာေတာ့တဲ့မင္းကို
ငါကလည္း photo ေလးၾကည့္ၾကည့္ျပီးေစာင့္ေနမိတယ္ ........။

ေ၀သမွ် မေၾကြတဲ့ပန္းပါ
မင္းမနမ္းခ်င္လဲ ပြင့္ခဲ့ၿပီေလ ......
စိမ့္ထြက္သမွ် မခမ္းတဲ့စမ္းပါ
မင္းမေသာက္ခ်င္လဲ စီးခဲ့ၿပိေလ .....
ဆုိေနသမွ် မဆုံးတဲ့ေတးပါ
မင္းမၾကားခ်င္လဲ သိခဲ့ၿပီေလ ......
ၿမဴတိမ္ကင္းၿပီး သာတဲ့လပါ
မင္းအိပ္ေနလဲ သာခဲ့ၿပီေလ ........
ေတာင္ထိပ္က သစ္ပင္ထက္
ေတာင္ေၿခက ေခ်ာင္းငယ္တစ္ခု ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္........
(မင္းေမာတဲ့အခါ .....)
ေၿခေဆးလုိ ့ရေအာင္ေပါ့ .......။

ေလႏွင္ရာလြင့္ တတ္တဲ့
မိုးတိမ္ေတြ....
ေလတိုက္တိုင္း ယိမ္းၾကတဲ့
သစ္ပင္ေတြ....
မိုးေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ ေအာက္က
ပင္လယ္ေရေတြ...
သဲေသာင္ျပင္ ေပၚက
စာသားေတြ...
မိုးရြာျပီးစမွာ ေပၚတတ္တဲ့
သက္တံေရာင္စဥ္ေတြ...
ဒါေတြ အားလံုးဟာ
သူမရဲ႕ သြင္ျပင္ေတြေပါ့...
(ညီေလး ေသာ္ဇင္ဦး ကဗ်ာအား ခံစားတင္ၿပသည္)

ပူပင္ေၾကာင့္ၾက စိုးရိမ္မႈကင္း
ဒုကၡအလ်ဥ္း မရွိသည့္ေနရာ။
ေသာကဟူသမွ် ခါးစည္းခံကာ
အႏၱာရာယ္ေတြ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း
မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ မညိဴးငယ္ရ
ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ လိုရာျဖည့္ဆည္း
မွန္ရာလမ္းညႊန္ ေကာင္းရာသင္ျပ
ေပးဆပ္မႈအတိ ရွိသည့္ေနရာ။
လန္းဆန္းအၿပံဳး အၾကင္နာလက္ႏွင့္
ေဖးမကူညီ အားေပးႏွစ္သိမ့္
ေႏြးေထြးမႈႏွင့္ ျငိဳျငင္မႈမဲ့
အၿမဲၾကိဳဆို တံခါးဖြင့္သည့္ေနရာ။
မွတ္ခ်က္၊ ၊ ကဗ်ာေလးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္ျပီးသြားတဲံသူတိုင္း ေရးေပးခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။
(ညီေလးေသာ္ဇင္ဦး ကဗ်ာအား ခံစားတင္ၿပသည္)

ေမေမ
မိဘရင္ခြင္ အေ၀းမွာမို႕
လြမ္းဆြတ္တမ္းတ သတိရေနျပီးလား....ေမေမ
ေမေမ့၀တ္ျပဳ ေတာင္းဆုေမတၱာ
ပို႕သမႈေၾကာင့္ ေရျခားေျမျခား
ေ၀းကြာေနလည္း သားရဲ႕စိတ္အစဥ္
ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးရ၏
ေမေမေျပာသည့္ ဆံုးမမွာစကား
စိတ္မွာၾကားေယာင္ နားေထာင္က်င့္သံုး
လိုက္နာမႈေၾကာင့္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းရပါတယ္ ....ေမေမ
ေမေမ့ရင္ခြင္ အေ၀းမွာမို႕
စိုးရိမ္ပူပန္ လြမ္းေဆြးတမ္းတ
၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ ေမေမ့မ်က္၀န္း
စီးက်မ်က္ရည္ ရွိသည့္အခါ
ခ်စ္သားရင္၀ယ္ ဗေလာင္ဆူကာ
မခ်ိတင္ကဲ ရွိလွပါ၏။
ရိုေသေလးစား ဦးထိပ္ပန္ဆင္
လက္ဆယ္ျဖာမိုး အစဥ္ရွိခိုး
မိဘေျခရာ ရင္၀ယ္ပိုက္ကာ
အၿမဲေအာက္ေမ့ သတိရလ်က္
တာ၀န္မ်ားနွင့္ ေမေမ့သား...ေမေမ

မိဘရင္ခြင္ အေ၀းမွာမို႕
လြမ္းဆြတ္တမ္းတ သတိရေနျပီးလား....ေမေမ
ေမေမ့၀တ္ျပဳ ေတာင္းဆုေမတၱာ
ပို႕သမႈေၾကာင့္ ေရျခားေျမျခား
ေ၀းကြာေနလည္း သားရဲ႕စိတ္အစဥ္
ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးရ၏
ေမေမေျပာသည့္ ဆံုးမမွာစကား
စိတ္မွာၾကားေယာင္ နားေထာင္က်င့္သံုး
လိုက္နာမႈေၾကာင့္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းရပါတယ္ ....ေမေမ
ေမေမ့ရင္ခြင္ အေ၀းမွာမို႕
စိုးရိမ္ပူပန္ လြမ္းေဆြးတမ္းတ
၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ ေမေမ့မ်က္၀န္း
စီးက်မ်က္ရည္ ရွိသည့္အခါ
ခ်စ္သားရင္၀ယ္ ဗေလာင္ဆူကာ
မခ်ိတင္ကဲ ရွိလွပါ၏။
ရိုေသေလးစား ဦးထိပ္ပန္ဆင္
လက္ဆယ္ျဖာမိုး အစဥ္ရွိခိုး
မိဘေျခရာ ရင္၀ယ္ပိုက္ကာ
အၿမဲေအာက္ေမ့ သတိရလ်က္
တာ၀န္မ်ားနွင့္ ေမေမ့သား...
(ညီေလး ေသာ္ဇင္ဦး ကဗ်ာအား ခံစားတင္ၿပသည္)

အရင္က စကားသံ
တုိးတုိးေလးၿပန္ၾကားေနတယ္....
ငါကမင္းရဲ ့ အေ၀းမွာေနရေပမဲ့
မင္းရဲ ့ရုပ္ပုံလႊာေလးကေတာ့
ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
ထာ၀ရ ေနရာယူလုိ ့ေပါ့....
အအိပ္ အစားပ်က္နဲ ့
ၿပန္ေတြ ့မဲ့ ရက္ေတြကုိ
လက္ခဴိးေရ ရင္းရူးခဲ့တာေတြ ....
ဒါေတြခုေတာ့ ကန္ေရအလ်င္လုိပါပဲေလ ...
ၿပန္ေတြးရင္ ငါရင္နာလြန္းလုိ ့
အတိတ္ကုိေမ့ထားလုိက္ခ်င္ၿပီ.......
(ညီေလးေသာ္ဇင္ဦး အားအမွတ္တရအငွားခံစားေပးသည္)